Dag 1 – Het is nu al een groots avontuur…

Vandaag komt in de boeken te staan als dé dag dat mijn vader voor het eerst sinds 1980 de ANWB belde met de vraag ‘kunnen jullie ons komen helpen?’, maar eerst maar eens naar het begin van de dag!

Vanmorgen lekker op ons gemakje de laatste spullen in de camper gedaan en nog even bij opa op de koffie geweest. Rond een uurtje of half 12 vertrokken wij, uitgezwaaid door een heel aantal familieleden, richting Duitsland! We gingen op weg naar een camping zo’n 210 kilometer verderop, volgens Anna (ons navigatiesysteem) zouden we met dit tempo er rond 14.00 uur zijn. Alleen zo’n 40 kilometer later stonden wij bij verzorgingsplaats Honswijck langs de A1 alweer stil… De camper bleef een beetje vreemd ruiken en hij wilde niet harder rijden dan 80km/h, dus tja dan stop je maar eventjes. De wielen voelden gloeiend heet aan en de ANWB moest dus gebeld worden en dan moet je wachten, wachten en nog eens wachten. De broodjes werden ondertussen maar genuttigd en rond kwart over 1 was onze held van de dag gearriveerd. Het oordeel luidde dat de camper continu aan het remmen was geweest door verschillende factoren en dat een camper goed remt vinden wij fijn maar op deze manier nou weer niet! Meneer ANWB schroefde van alles uit elkaar, beetje vet erop, testen en gaan met die banaan! We konden onze weg gelukkig weer vervolgen, want oei we zagen onze geest al dwalen en onze hartjes zaten toch even in onze keel…

Maar Elberma, zo heb ik onze camper gedoopt, kon nu gelukkig de snelheid en de power weer halen dus met een geruster hart vervolgden wij onze reis! Na deze onverwachte stop zouden wij rond 16.00 uur aankomen op de camping en we wilden eigenlijk toch nog een stukje verder rijden. Dus we reden door naar de volgende camping in Rieste. Volgens het ASCI boek een 5-sterrencamping, maar wij hebben geen flauw idee waar die vandaan zouden moeten komen. We mochten kiezen uit een plek op het gras of een plek op grind, ach gooi ons maar op grind lekker boeiend! En dat was lekker goedkoop in vergelijking met gras!

Toen we de camper geïnstalleerd hadden kregen onze buiken toch al honger en na deze dag met het rem-gedoe hadden we geen zin meer om te wachten tot ons vlees was ontdooit dus hebben we lekker gegeten in het restaurant wat op de camping zit. Hier hebben we meteen weer geleerd waarom de gemiddelde Duitser zo’n gezond gewicht heeft… Want tja je bestelt schnitzel en je krijgt er 2, met daarbij zo’n grote lading patat waar je normaal met 2 personen van eet. Maar ach lekker was het wel na deze enerverende dag.

Na het eten hebben we lekker languit in de camper gezeten, geen zin of puf meer om wat te gaan doen. Dus rond een uur of tien zoeken we ons bed op, morgen naar Lübeck rijden.