Dag 15 – Kosta!

Vanmorgen werden we wakker en het zonnetje scheen alweer! De korte broeken kunnen dus vandaag wel weer aan. Op ons gemak gingen we douchen, ontbijten en daarna nog een kopje koffie voordat we naar de glasblazerij lopen. Eenmaal aangekomen bij de gebouwen van Kosta lopen we uiteraard meteen door naar hét gebouw waar ze glasblazen. We nemen plaats op een tribune en kunnen goed bekijken wat ze aan het maken zijn.

Het valt ons op dat het niet druk is bij het kijken van glasblazen en ook dat je nu gratis naar binnen kunt, we hebben dit wel eens anders meegemaakt. Terwijl we aan het kijken zijn brengen de meiden van het glasblazen ons tasje met het geblazen schaaltje en vaasje. Wij pakken ze natuurlijk meteen uit! Ze zijn nog steeds een beetje warm, maar wat zijn wij trots! Stiekem zou ik er best nog één willen maken, maar dan een vaasje in plaats van een schaaltje. En niet veel later besluit ik om dat gewoon maar te doen! Ik maak een afspraak bij de toeristeninformatie en bekijk dan nog eventjes hoe het glasblazers duo een plat bord aan het maken is voordat ik zelf weer ga blazen.

Als ik mag blazen kies ik nu voor een vaasje van geheel paars, het paars in het schaaltje zie je jammer genoeg niet heel goed. Dus ik krijg zelfs extra paars! Helaas vergeet het glasblaasmeisje halverwege dat ik een beetje een dicht vaasje wilde en draait ze het vaasje net te lang door in de oven. En tja als ze te ver draaien wordt het gat steeds groter. We proberen nog om hem te maken, maar dit lukt helaas niet. Maar niet getreurd, want ik mag opnieuw beginnen! En zo begin ik aan vaasje nummer twee met blazen en het vormen met behulp van de gereedschappen. Als het vaasje naar mijn zin helemaal af is gaat hij in de oven om af te koelen, over zo’n 2,5 uur kunnen we hem dan ophalen.

Na het blazen lopen we weer naar het échte glasblaas-duo. Dit duo is Niklas Fröjd & Lina Nieminen, ze vervangen de vaste blazers van Kosta die nu 2 weken vakantie hebben. In deze twee weken zal dit duo hier dus hun kunstwerken blazen. Niklas blaast al zo’n 25 jaar en Lina werkt nu al zo’n 3 jaar met hem samen. Lina beslist vaak wat ze gaan maken, maar ze maken elk kunstwerk helemaal samen. Het is mooi om te zien hoe ze samen werken, ze zijn zó goed op elkaar ingespeeld. De ene begint het werken aan een vaas en de ander neemt het weer over. Ze weten precies wanneer de ander extra glas nodig heeft of wanneer het werk bijna af is. Ze nemen tussendoor vaak eventjes de tijd om te praten met de toeschouwers die aan het kijken zijn. Ze ‘herkennen’ ons van gisteren en vertellen ons bovenstaande verhaal. Ook vertellen ze ons dat ze altijd zo’n 2/3 weken met hetzelfde patroon in het glas werken, nu is het een soort schub-achtig patroon. Ze veranderen wel continu van kleurgebruik en de stukken die ze maken, maar het patroon blijft in die tijd hetzelfde. Na die weken veranderen ze weer van patroon!

Wanneer ze een korte lunchpauze nemen lopen wij terug naar de camping, want tja dat is toch maar 10 minuutjes lopen. Eenmaal op de camping nemen we een kom soep en bakken we een broodje. Als de lunch op is gaan we weer terug. Nu wandelen we eerst door wat winkels voordat we naar de glasblazerij lopen. Als we in de glasblazerij zijn vertellen de meiden die je helpen met glasblazen dat mijn vaasje nog niet genoeg gekoeld is, maar ik mag hem wel zien! Hij is nu mooi lichtpaars geworden! Wij gaan dus nog maar even bij het glasblaas-duo kijken!

We stappen weer van de ene in de andere verwondering over wat ze aan het maken zijn. We zien prachtige vasen, schalen en zelfs een vis voorbij komen! Op een gegeven moment wordt mijn vaasje gebracht zodat die mee naar huis kan. We verbazen ons tijdens het kijken naar het glasblazen over hoe dichtbij we mogen komen, al ga je achter hun rug staan! Het maakt ze niet uit! Ze zijn enthousiast om je van alles over hun vak te vertellen of over wat ze nu aan het maken zijn. Wanneer Niklas met een vis bezig is horen we opeens een doffe knal, de vis is op de vloer gevallen! Wij schrikken ons kapot! Niklas rent snel naar zijn handschoenen om hem op te pakken en Lina maakt snel het steuntje voor de vis. Binnen no-time is het opgelost, maar wij schrokken! Hij vertelt ons dat er niks aan de hand is met de vis en dat hij nog helemaal heel is.

 Wanneer je vraagt of de vogels die er staan door hun zijn gemaakt willen ze er meteen één voor je maken! Aan het einde van de middag vraag ik nog eens hoe lang het duurt voordat zulke stukken zijn afgekoeld, dit duurt minimaal 10 uur. En dan nog staan ze in een kast af te koelen…

Lina loopt ergens heen en wenkt dat ik mee mag lopen! Ze trekt een kast open en daar zie ik de stukken staan die gisteren gemaakt zijn! De prachtige vazen, mooie schalen en een vis. Ze zien er echt prachtig uit! Onderwijl laat Niklas nog even zien hoe hij altijd een pinguïn maakt en dan is het helaas alweer tijd dat ze stoppen met glasblazen. Altijd jammer, maar ach wij kunnen daar eigenlijk wel uren en uren naar kijken…

We lopen de hal uit in de richting van de Kosta winkel, daar slagen we eigenlijk niet voor iets moois. Dus we lopen verder naar de winkel waar ze glas verkopen van Orrefors en SEA. Hier zijn we uiteindelijk wel geslaagd, want zonder glas naar huis zal niet gebeuren! Met volle en zware tassen lopen we richting de camping.

Na het eten puzzelen we onze souvenirs op verschillende plekken van de camper en plannen we onze route voor morgen. Morgen willen we nog langs Transjo Hytta en Skrufs Glasbruk, wij zijn benieuwd of we daar ook zulke prachtstukken gaan zien!