Ottawa; Hello, bonjour!

Uiteraard zijn we ook vandaag weer vroeg wakker, maar omdat we vandaag toch geen route rijden doen we rustig aan. Rond 9.30 uur Facetimen we nog even met het thuisfront waar dan natuurlijk al 15.30 uur is. Zo’n belletje richting Nederland moet toch even goed gepland worden, wij moeten natuurlijk niet ’s avonds bellen want dan ligt het thuisfront al  op 1 oor. We horen dat alles goed gaat; “Jullie zijn pas een paar dagen weg hoor…” Hierover hebben wij het zelf al een aantal dagen gehad, eigenlijk al sinds afgelopen woensdag. Woensdag voelde ons bezoek aan Toronto al heel ver weg, terwijl dat toen pas eergisteren was. Vandaag is dag 6 van onze totaal 25 dagen tellende reis  en het voelt alsof we al wekenlang weg zijn, maar gelukkig hebben we nog 3 weken voor de boeg!

Na het Facetimen bellen we een taxi die ons naar het busstation zal brengen. Het busstation is hemelsbreed niet ver weg, maar je moet de snelweg over en dat mag je toch nét niet als voetganger… De taxichauffeur probeert ons nog over te halen om ons naar het centrum te brengen; “I’ll make a good price for you, just $50!” Alleen kosten de buskaartjes maar $3,50 p.p. dus wij zijn niet helemaal gekke Henkie… Als we bij het busstation aankomen hebben we mazzel en komt de bus vrij snel aanrijden die ons naar het centrum van Ottawa zal brengen.

Na een klein half uurtje stappen we uit en lopen we gewoon maar een richting op, want weten wij veel waar we heen moeten. Het blijkt dat we de goede kant hebben gekozen, want we komen uit bij het Nationaal Oorlogsmonument. Dit monument is ter ere van alle oorlogsveteranen van Canada. Op het monument staan jaartallen geschreven van oorlogen waar Canadezen heen waren gezonden, van de eerste en tweede wereldoorlog, tot Korea, Afghanistan en burgeroorlogen in Afrika. Wat wij zo bijzonder vinden aan dit monument is dat er altijd twee militairen bij staan die elk uur gewisseld worden. Het wisselen gebeurt ceremonieel waar zelfs een doedelzak aan te pas komt. Zelfs wanneer iemand naar de twee toeloopt voor het een of ander is daar een bepaalde handeling voor en wordt er gesalueerd naar ze. Wij hebben nog nergens in een ander land gezien dat er op zo’n respectvolle manier wordt omgegaan met een oorlogsmonument. Het maakt een indruk op ons…

We lopen in de richting van het parlementsgebouw waar helaas in deze periode nog geen wisselen van de wacht is. Bij het parlementsgebouw moeten we regelmatig aan Louise denken, want ook hier staat er genoeg in de steigers. Voor het parlementsgebouw komen we eerst langs de eeuwige vlam welke sinds 1966 continu brandt, in 1966 was dit ter ere van 100 jaar federatie en sinds vorig jaar ter ere van 150 jaar federatie. Om de vlam staan zegels van alle provincies die hierbij zitten.

Snel doen we even een bak koffie en daarna lopen we een ronde om het parlementsgebouw. Het gebouw ligt op een heuvel waardoor we aan de achterzijde een mooi uitzicht hebben over Ottawa River. Vanaf hier kunnen we de National Gallery en Napean Point al zien liggen. De National Gallery is nogal een opvallende verschijning doordat het bestaat uit een groot glazen gebouw met een flinke toren erop.

Na van het uitzicht te hebben genoten lopen we langs het Rideaukanaal in de richting van Nepean  Point. Het Rideaukanaal is begin 19de eeuw aangelegd en bevat een zevental sluizen waarbij tussen elke sluis zo’n 3 meter hoogteverschil zit. Helaas hoeft er nu geen bootje doorheen, maar we kunnen ons wel voorstellen dat het best even kan duren voordat een bootje omhoog/omlaag geschud is.

We vervolgen onze weg naar Nepean Point, waarbij we eerst de klim maken naar Alexandra Bridge. Ik zeg klim omdat de wandelroute er naartoe best wel steil was… Alexandra Bridge is best indrukwekkend om te zien doordat de brug van staal is gemaakt. Op de ene of andere manier doet hij denken aan een brug uit NYC die je altijd op tv ziet, vergeef me dat ik de naam even niet weet…

Na Alexandra Bridge lopen we langs de National Gallery naar Nepean Point. Vanaf dit punt heb je een mooi uitzicht over het centrum van Ottawa en de Ottawa River. We genieten een tijdje van het uitzicht en lopen daarna in de richting van Cathédrale Notre Dame. Een mooie vrij donkere kerk waar we niet al te lang rondkijken aangezien daar een half uur later getrouwd gaat worden.

Het bruidspaar heeft in ieder geval een mooie dag, want de zon is vandaag flink gaan schijnen en met onze lange broek hebben we het soms vrij warm. Alleen wil het in de stad soms best wel waaien en de wind die voelt dan wél weer frisjes aan, maar wij zijn in ieder geval blij dat we in een t-shirt door de stad kunnen wandelen.
Na het kerkbezoek gaan we op zoek naar een plekje om iets te lunchen, we lopen zomaar een kant op en zien daar de OTTAWA letters. Uiteraard daar een aantal verschillende foto’s van gemaakt, hoe toeristisch kan je het wel niet hebben?! Als we de lunch op hebben lopen we nog rustig door een aantal straten van het centrum en verbazen we ons weer over het contrast tussen de nieuwe wolkenkrabbers en het “oude” parlementsgebouw. Voor ons voelt dit gebouw niet echt oud, want het is pas 200-300 jaar oud terwijl onze geschiedenis vele malen ouder is. We voelen ons soms weer klein tussen de wolkenkrabbers, maar weten dat we in Toronto wolkenkrabbers hebben gezien die vele malen hoger waren.

Rond een uur of drie besluiten we dat we het wel gezien hebben en nemen we de bus naar het busstation, wel een erg goedkoop ritje dit keer. De machine die het briefpapier in moet nemen werkt niet, dus we hoeven alleen de munten te betalen die we hebben. Dit houdt in dat we voor de terugreis maar $0,50 hebben betaald i.p.v. $10,50. Maar zoals de buschauffeur zei; “Today is your lucky day!”

Na het busritje ook weer een taxirit naar de camping en rond half 5 lopen we weer de camping op. Ottawa heeft een goede indruk op ons gemaakt en wij vinden het écht een leuke stad. We zijn weer verrast over hoe gastvrij en vriendelijk iedereen is. Overal word je begroet met “Hello/Bonjour”, want de stad is nou  eenmaal tweetalig. Wanneer iemand je aanspreekt zullen ze je altijd vragen hoe het met je gaat en als je merken dat je een toerist bent zijn ze erg benieuwd waar je vandaan komt, waar je nog heen gaat en wat je van het land vindt. Weer is want anders dan een chagrijnig gezicht als je spontaan iemand begroet…

Ook vanavond hebben we weer een rustig avondje, want morgen gaan we rijden naar Montréal! Een ritje wat qua kilometers ook haast niks is, maar doordat wij niet over snelwegen willen zodat we de omgeving kunnen bekijken ons toch best een aantal uurtjes zal kosten. En weetje? Het maakt ons niks uit, we hebben vakantie!