Je me souviens

Wanneer we gisteravond naar bed gaan regent het nog steeds en horen we heel ver weg een onweersbui. We hopen dat hij ver weg zal blijven, maar rond een uur of half 3 begint het harder te regenen én ook te onweren. Nou hebben we in het verleden al best een aantal onweersbuien meegemaakt op campings, maar deze komt toch zeker in de top 3 qua heftigste onweersbuien…

Op een gegeven moment hing de bui boven de camping en hoorden we de ene na de andere harde klap, tussen de flits en de donder zat dus maar een minimale tijd. Op een geven moment maar eventjes wat gaan lezen, want met zulke harde klappen kan ik toch echt niet slapen. Als het wat rustiger is slaap ik toch nog een paar uurtjes, maar zo tegen half 8 is dat ook wel weer afgelopen. Uiteindelijk is dat maar goed ook, want we hebben om 9.30 uur de shuttlebus besproken! Helaas miezert het nog een klein beetje en is het vandaag erg fris. Vandaag is het dus lange broek, trui en jassenweer.

We lopen ruim op tijd naar de receptie voor de bus en als we daar aankomen staat hij al klaar. Op de route haalt de chauffeur bij nog een paar hotels wat mensen op, hierdoor zijn we na een kleine 45 minuten op de Place d’Armes. Het eerste wat we merken als we uitstappen is de wind! Het waait gigantisch hard zo hier aan de kust. We besluiten eerst even een bak koffie te doen om wat op te warmen.

Na de koffie lopen we door de knusse straatjes in de richting van de Basilique-cathédrale Notre-Dame de Québec, wat ons opvalt aan deze kerk is dat hij ontzettend licht is van binnen. Vaak zijn kerken toch wel iets donkerder van binnen, maar deze is verrassend licht met vele verschillende mooie glas in loodramen. Als we verder struinen door de straatjes komen we langs de Cathédrale Holy Trinity, wat weer een heel ander type kerk is. Wellicht dat dit komt door het feit dat het een Anglicaanse kerk is.

Na het bezoek aan deze kerken en het struinen door de straten lopen we in de richting van de trappen die ons naar du Petit-Champlain kunnen brengen. Je kunt ook met de funiculaire, maar onze voorkeur gaat naar trappen lopen. Du Petit-Champlain en de wijk eromheen wordt ook wel de benedenstad genoemd. Du Petit-Champlain is een klein knus straatje, met vooral heel veel toeristische winkeltjes. Wel is het een leuke straat om even doorheen te struinen en vanaf hier kan je de funiculaire ook goed bekijken die continu van boven naar beden gaat en weer terug.

We lopen in de richting van de haven en hebben een mooi uitzicht over de oude stad die bovenop de klif staat. Het waait zo aan het water erg hard, de vlaggen staan goed strak. Door de wind en kou is het geen pretje om erg lang in de haven te blijven, dus we lopen al gauw weer terug in de richting van de trappen naar boven.

De oude stad hebben we inmiddels nu wel goed bekeken en we willen graag nog een bezoek brengen aan de Citadelle. Wanneer we deze eenmaal gevonden hebben blijkt dat je moet betalen om naar binnen te mogen én je moet met een rondleiding met een gids mee. Dit heeft te maken met het feit dat het een actieve basis is waar je als burger dus niet zomaar mag rondlopen. We zijn wel erg benieuwd naar de Citadelle en kopen dus kaartjes voor de volgende rondleiding.

Onze gids is een enthousiaste dame die met af en toe een grapje tussendoor veel weet te vertellen over het fort. Voor nu is het te veel om dat even op te lepelen, maar hieronder wat highlights:

• Het is een actieve basis voor het 22e regiment, het regiment heeft een officiële Franse benaming. Alleen zo mogen ze genoemd worden en wanneer je dit niet uit kan spreken noem je ze de Vent-douze.
• Er wordt alléén Frans gesproken door de soldaten.
• Het fort ligt op Cap Diamant die 120 m. hoog is.
• Het waait er het hardst van de hele stad.
• Het is gebouwd door de Fransen én de Britten, in eerste instantie om zich te kunnen verdedigen tegen de Amerikanen. Welke nooit het fort hebben willen aanvallen…
• De gevallen soldaten van het 22e regiment worden allemaal geëerd, hiermee zijn ze begonnen na de slag bij Vimy.
• De Citadelle is in een stervorm gebouwd, waardoor vanuit elke punt altijd meerdere muren in de gaten gehouden kunnen worden.
• Het grootste kanon, Rachel genaamd, kan wel 3 kilometer ver schieten.
• De wachters dragen mutsen van berenbont en de jassen zijn van wol. 
• De mascotte van het regiment is géén geit, maar een koninklijke geit (let op het verschil).

Al met al is het een interessante rondleiding waarbij we ook hebben geleerd waar het “Je me souviens” vandaan komt wat je overal in Québec kunt terug zien. Het betekent; “Ik herinner me” of “Ik denk aan”. Onze gids vertelde dat wanneer je vraagt wat het betekent aan iemand je altijd verschillende antwoorden zult krijgen, maar voor bij de Citadelle is het heel belangrijk voor het eren van hun gevallen soldaten. “Ik denk aan alle gevallenen in de oorlogen.” Deze spreuk kun je dan ook terugvinden op vele manieren in het straatbeeld van Québec, zoals bijvoorbeeld op elke nummerplaat.

Helaas is het wisselen van de wacht pas te zien vanaf 24 juni, maar al met al was het een interessant bezoek. Na onze rondleiding is het half 3 geweest en lopen we in de richting van de plaats waar de bus ons komt ophalen. We kiezen er namelijk voor om de bus terug te nemen van half 4 i.p.v. om 18.00 uur. De benen en voeten zijn moe, want als we iets zéker zullen onthouden van ons bezoek aan Québec is dat de hoeveelheid trappetjes en het feit dat het er gigantisch hard kan waaien…

Eenmaal terug op de camping doen we de verwarming maar even aan om op te warmen en zetten we grote mokken thee. Vanavond doen we lekker rustig aan, we zijn rozig van de kou en de wind. Morgen gaan we o.a. naar Chute Montmorency en zullen we eindigen in de buurt van Tadoussac. Het schijnt dat je vanaf die camping walvissen kunt spotten, ben benieuwd!