P.E.I.

Psssssst...
​Het kostte me vanavond heel wat tijd, maar ik heb een heleboel foto's toe kunnen voegen! Check van 13 t/m 18 juni, toen ik de 19e en 20e wilde doen wilde opeens iedereen de wifi gebruiken. Als in: toen werd het weer traaaaag, dus die komen waarschijnlijk later...

Wanneer we vanmorgen wakker worden schijnt de zon al! De wind is nog wel wat fris, maar het vroege ochtendzonnetje belooft voor vandaag veel goeds. De korte broek kan weer aan! We vertrekken zo ergens tussen 9 en half 10 in de richting van Shediac, vanaf hier rijden we namelijk langs de kust naar The Confederation Bridge die ons naar P.E.I. zal brengen.

P.E.I. staat voor Prince Edward Island, maar hé die benaming is zó lang dat ze hier gewoon de afkorting gebruiken. De brug is heen gratis, maar wanneer je het eiland verlaat moet je de brug betalen. De brug is zo’n 14 kilometer lang en de snelste manier om op het eiland te komen.

Omdat we langs de kust in de richting van de brug rijden hebben we al hele tijd zicht op het water wat tussen New Brunswick en P.E.I. ligt. Zo na de koffie komen we bij de brug aan, de brug heeft een baan per rijrichting. Het uitzicht is niet heel bijzonder, gewoon heel veel water... En de brug zelf is helaas ook geen architectonisch hoogstandje, dus je kijkt 14 kilometer lang tegen betonnen randen.

Aan de overkant zien we meteen aan de rechterkant een vuurtorentje staan. We rijden hier naartoe en maken uiteraard een foto. Deze vuurtoren wordt niet meer gebruikt en is er 1 van de 3 die er ooit stonden, sinds de brug in gebruik is worden ze niet meer gebruikt. De vuurtoren is afgesloten waardoor je niet even erop kunt klimmen, helaas…

We vervolgen onze weg naar Prince Edward Island National park, we merken nu we zo op het eiland rijden dat het landschap hier weer compleet anders is. De grond heeft niet de zwart/bruine kleur zoals wij dat thuis kennen, maar is meer rood. En werkelijk overal zijn boerderijen te vinden, we zien vele landerijen klaarliggen voor het nieuwe gewas. En dat ziet er zó vreemd uit wanneer de grond rood is i.p.v. de kleur die je gewend bent.

Er zijn vele wegen waar er aan de weg gewerkt wordt dus onze rit naar het National Park duurt langer dan gepland, maar eenmaal aangekomen parkeren we de camper. We besluiten om even uit te waaien op het strand. Het zand op het strand heeft ook de typische rode kleur. Na het bezoek aan het strand rijden we nog een stukje door het National Park, vooral over de Gulf Shore Parkway. Want tja ook hier werden ons walvissen beloofd, maar we zien nog steeds geen walvis… Het eiland is wel vele malen groter dan we van tevoren hadden gedacht, we denken dat je op dit eiland alleen al makkelijk 3 weken rond kunt brengen en dan nóg niet alles gezien hebben.

We rijden in de richting van Cornwall waar onze camping zit voor de dag. We blijven onderweg veel boerderijen tegenkomen en we snappen toch echt wel waarom sommige boeren deze kant op gaan. Hier is zóveel ruimte… De camping is nog maar 3 kwartier rijden vanaf het National Park en aangezien het mooi weer is willen we graag nog even van het weer genieten.

Als we op de camping aankomen krijgen we vrij vlotjes een plek aangewezen en parkeren we onszelf even lekker in de zon. We halen eind van de middag bij de receptie nog wat informatie over de ferry naar Nova Scotia en besluiten onze route toch iets te veranderen. De overtocht duurt namelijk langer dan we dachten, namelijk 75 minuten, en is 2x de prijs van de brug. Plus als we met de boot gaan zien we in die tijd niks van de omgeving… De routepunten zijn al aangepast in de kaart, we hebben een bezoek aan Kejimkujik National Park toegevoegd, hier kun je ook kamperen en dat lijkt ons stiekem wel leuk. En we hebben Truro wat naar voren gehaald, morgen rijden we nog een stuk over P.E.I. en zullen we daarna naar Nova Scotia gaan!