Esbjerg poging 2!

Vanmorgen is het als we wakker worden nog niet echt fantastisch weer, sterker nog het begint te miezeren. Bah! Niet bepaald het weer waar we op gehoopt hadden, maar we kunnen er helaas niks aan veranderen. Rond half 9 kunnen we weer de bestelde broodjes ophalen en helaas eten we deze dus in de camper op in plaats van buiten. Als we eenmaal gegeten hebben en opgefrist zijn verlaten we op ons vertrouwde tijdstip weer de camping, op naar de mannen van Esbjerg!

Vanaf Silkeborg is het nog geen 2 uur rijden naar Esbjerg, maar we doen weer gewoon op ons gemak. Uiteraard weer even een koffiepauze onderweg waardoor we uiteindelijk zo rond 12 uur bij de Mennesket ved Havet, oftewel Mannen aan de Zee. Het is een sculpturengroep van zo’n 9 meter hoog van 4 mannen die uitkijken over de Waddenzee, de vorige keer dat we Esbjerg bezochten zijn we hier ook eventjes langs geweest. En als we dan nu toch in de buurt zijn, waarom dan niet even stoppen?

We doen eerst even een broodje voordat we bij de mannen een kijkje gaan nemen, ondertussen parkeert er een Nederlandse dame haar camperbusje naast ons. We zien stiekem al dat ze een mooi gehaakt sprei op haar bed heeft liggen. Wanneer we haar later daarmee complimenteren als we haar buiten tegenkomen raken we aan de praat. Mevrouw is met haar hondje op vakantie en wil de Deense kust afreizen komen we te weten, misschien gaat ze nog naar Zweden en Noorwegen maar dat ziet ze wel. Nu ze met pensioen is maakt het allemaal niet meer uit wanneer ze thuiskomt.

Na een tijdje kletsen gaan we toch echt bij de mannen een kijkje nemen, het zonnetje is eindelijk wat gaan schijnen maar de wind is nog steeds fris. De mannen zijn qua formaat nog steeds imposant om te zien. We maken wat foto’s en even later vragen er een aantal mensen of ik even een foto van ze wil maken, natuurlijk! En zo zijn wij uiteindelijk ook een foto met z’n drieën rijker in het kader van voor wat hoort wat.

Al met al zijn we uiteindelijk zo rond half 2 bij de mannen uitgekeken en rijden we verder in de richting van de stad. Wanneer we zo’n beetje bij het centrum zijn zoeken we een parkeerplaats op, wat vandaag ook weer verrassend makkelijk ging. Want ook al is de camper langer dan de vorige, wanneer er achter de parkeerplaats wat extra ruimte is i.v.m. de oversteek passen we prima in een normale parkeerplaats. Oké vooruit, we steken nog iets uit aan de voorkant maar we zorgen altijd dat niemand daar last van heeft. We zien nergens dat we hier moeten betalen of maar een bepaalde tijd mogen staan en lopen in de richting van de winkelstraat.

Deze straat is breed te noemen en alles ziet er nog relatief nieuw uit, er zit weinig sfeer in het centrum. We kunnen tijdens ons rondje centrum ook geen oude kerk of ander oud gebouw terugvinden. Uiteindelijk concluderen we zelfs dat we het eigenlijk prima bij ons vorige Esbjerg bezoek hadden kunnen laten… We waren er toen op een zaterdagmiddag waardoor alle winkels dicht waren, maar met nu is er geen groot verschil behalve dat de winkels nu wél open zijn. Eigenlijk vinden we tot nu toe dat Viborg het gezelligste centrum had, hier en daar ook wat oudere gebouwen, gezellige knusse winkeltjes en allerlei leuke kleinere straatjes rondom dé winkelstraat.

Wat ik wel nog heb kunnen scoren is een nijlpaard van Kay Bojesen, deze had ik al gezien toen ik een aantal dagen terug een vogel kocht maar vond hem wat aan de prijzige kant. Toen we vanmiddag een winkel inliepen om even “voor de leuk” te gaan rondneuzen zag ik opeens een aantal figuren van Kay Bojesen met een flinke korting staan, waaronder deze nijlpaard. Het duurde dan ook niet heel lang om aan de winkeldame een nieuw exemplaar te vragen en te betalen aan de kassa!

Na het snelle rondje centrum was het tijd om terug te gaan naar de camper en de route naar de camping in te zetten. Zoals gisteren gezegd werd dat de camping in Ribe, volgens de navigatie nog maar zo’n 30 minuten rijden waardoor we er uiteindelijk zo rond 15.20 uur zijn. Als we aan komen rijden zien we dat de camping een flinke verbouwing heeft ondergaan tijdens de welbekende pandemie. De receptie is verhuisd naar een gloednieuw pand en er is nu zelfs een klein winkeltje en een café. Dat laatstgenoemde alleen open is in het weekend en het winkeltje maar tot 16.00 uur komen we pas later achter als we voor een dichte deur staan. We krijgen van de camping dame de keuze om op grind of op gras te staan, gras graag! De plek die we krijgen is in een hoek waar veel campers staan wat wij helemaal geen probleem vinden. Wanneer we bij onze plek aankomen zien we dat deze van flink formaat is. De plaatsen zijn per 2 afgebakend met bosjes, dus onze plaats is echt 2x zo groot als we gemiddeld hebben gezien.

Gelukkig is het zonnetje nog wat gaan schijnen zodat we in ieder geval tot het avondeten nog buiten hebben kunnen zitten, helaas is het daarna weer bewolkt en de wind nog steeds fris. We brengen de avond dus weer gewoon door in de camper, want wij vertikken het om met een jas aan en plaid om ons benen buiten te gaan zitten. Zulke camping die-hards zijn we nou ook weer niet.

Ook hier op de camping is het weer leuk om mensen te kijken. Zo hebben wij naast ons een setje staan waarvan we ons afvragen waarom ze de camper hebben, of eigenlijk verbazen we ons over de enórme zuinigheid. Ze wilden bijvoorbeeld eigenlijk naar Zweden, toch maar niet gedaan want “tja die diesel prijzen zijn toch wel hoog.” De watertank wordt bijgevuld met een gietertje, want tja “gooi hem niet vol want anders heb je al dat extra gewicht mee en verbruik je meer.” Oh en ze staan al een heel aantal dagen op deze camping, want de keuken is hier zo mooi! Het keukentje in de camper is in de bijna 4 weken dat ze weg zijn nog nooit gebruikt, “daar kan je toch niet koken? Veel te weinig ruimte!” We blijven ons verbazen over hoe sommige mensen bepaalde dingen aanpakken, maar ach dat zullen ze ook vast van ons denken.

Morgenochtend gaan we eerst een klein rondje door Ribe, daarna wat boodschappen doen om vervolgens koers te zetten naar Duitsland. We hebben random een camping ingesteld, willen we verder of juist korter rijden zoeken we gewoon een andere op. We zien wel waar we uitkomen en hoe de dag loopt.