Tasmanië - Freycinet National Park & pinguïns!

Vanmorgen gaat al vroeg de wekker, namelijk rond 4 uur daar de bus ons om 5 uur komt ophalen om naar de luchthaven te brengen. Vandaag vliegen we namelijk naar Tasmanië! Na een aantal dagen in Sydney is het ook wel weer tijd om door te gaan naar een volgende bestemming, veel zin in en benieuwd wat Tasmanië ons gaat brengen. 

Tegen heug en meug eet ik om 4.10 uur even een appel, Tasmanië is nogal streng met wat je mag invoeren en vers fruit mag absoluut NIET! Gelukkig mogen mijn gekochte energie repen wel gewoon meegenomen worden, scheelt weer een hele hoop!

We staan met de gehele groep netjes ruim voor 5 uur beneden en om 4.57 uur rijden we al weg. De reisleidster had een half uur gepland, het kan wel eens druk zijn, maar een kwartier later staan we al op de luchthaven bij de terminal van Jetstar die ons vandaag naar Hobart zal brengen. 

We hoefden ons nog niet digitaal in te checken, kan bij de balie en daar kunnen we ook meteen de bagage afgeven. Eva en ik besluiten samen naar een balie te gaan, lekker efficiënt! We treffen een aardige man die vraagt of we samen reizen en ondertussen checkt hij Eva in. Als hij mij in wil checken kan hij eerst mijn vluchtgegevens niet vinden, dus het boekingsnummer moet opgezocht worden. Uiteindelijk vindt hij dan toch mijn gegevens, wel fijn dat ik ook gewoon mee mag... De man blijft wel nog steeds bezig op zijn computertje met van alles invoeren en doen, we vragen ons af waarom het zo lang moet duren. Uiteindelijk zegt hij dat hij ons twee plekken naast elkaar heeft gegeven, want “I’m a big fan of Van Persie”. We verstonden eerst niet goed wat hij bedoelde, maar uiteindelijk kwamen we erachter dat hij de voetballer bedoelde. Nadat de tassen op de band zijn gegaan lopen we door naar de security, ook hier treffen we een aardige man die graag nog even een babbeltje wilt maken. Alles is binnen no-time gecheckt en als we er doorheen zijn kopen we nog even een ontbijtje waarna we doorlopen naar de juiste gate.

Als het ontbijtje op is begint al redelijk vlot het boarden, zelfs al eerder dan gepland. Zo zitten we om 6.20 uur al helemaal klaar voor vertrek en gaat het vliegtuig zelfs ietsje eerder dan gepland al weg bij de gate. Fijn dat het tot nu toe allemaal zo soepel gaat, we hebben al een paar keer begrepen dat de groep eerder urenlange vertraging had door personeelstekorten. We hebben dus wederom weer een mazzeltje!

De vlucht naar Tasmanië is bijna 2 uur en we vliegen een lang stuk langs de kustlijn van Australië, mooi om te zien! Uiteraard zien we vervolgens een heel stuk zee om daarna de wolken in te verdwijnen. We hadden al gezien dat er rondom Tasmanië regen was afgegeven en uiteindelijk belanden we ook in die wolk wanneer de piloot al rustig aan de landing begint in te zetten. Het is allemaal even wat hobbelig, maar als we door de wolken heen zijn zien we prachtig Tasmanië liggen met z’n bergen en mooie meren. Wat een gaaf gezicht! Met de landing vliegen we nog een stukje over het strand waarna de piloot hem voorzichtig aan de grond zet, lekker soepel hoor!

We lopen het vliegtuig uit richting de aankomsthal, bij de security staat en hond die bij elke passagier ruikt of je echt geen vers eten mee hebt. Gelukkig mogen wij zo doorlopen in de richting van de bagage afhaal, we vinden het eerst wat vreemd dat we niet kunnen vinden op welke band we de bagage moeten halen. Maar wanneer we dichterbij komen zien we dat er maar 1 bagageband is, kan niet moeilijk zijn dan!

Wanneer iedereen z’n bagage heeft lopen we in de richting van de bus die ons naar Freycinet National Park zal brengen waar we onderweg nog eventjes een koffiestop doen. Als we aan het rijden zijn zien we dat Tasmanië een natuur heeft die je met geen woorden kunt beschrijven, het ziet er zoveel anders uit dan wat ik ooit eerder heb gezien. Het heeft vele verschillende kleuren, lijkt soms moerassig maar ook weer niet. Het is allemaal prachtig om te zien en we kijken onze ogen uit!

Uiteindelijk zijn we rond half 1 bij het Nationaal Park waar we door de buschauffeur gedropt worden. We mogen als we willen wat spullen achterlaten, de bus gaat op slot en hij vermaakt zich wel bij de lodge. Voordat we aan het wandelen beginnen spotten we al de eerste kangoeroe op de parkeerplaats met zelfs een kleine. Wat tof! De wandeling die we doen brengt ons bij de Wineglass Bay look-out en vervolgens kunnen we ook nog afdalen naar Wineglass Bay zelf. Het eerste gedeelte stijgt zo’n 187 meter, helemaal niks in vergelijking met gisteren natuurlijk. Alleen beginnen de benen toch wel te voelen dat we al zoveel gelopen hebben, dus we doen rustig aan. We stoppen meerdere keren, voornamelijk om foto’s te maken want elk nieuw uitzicht is mooier dan het vorige. 

Rond half 3 zijn we uiteindelijk op het strand van Wineglass Bay, waarbij het zand nog witter is dan ik ook heb gezien en het water is kraakhelder blauw-groen. We zijn de enigen die op het strand zijn en het voelt alsof we helemaal alleen op de wereld zijn. Ook hier spotten we meerdere kangoeroes, de ene met een kleintje of dan weer zonder. Wat een bijzonder gezicht om ze hier zo op het strand in het wild te zien!

We besluiten om op het strand te lunchen en rustig onze ogen uit te kijken, want dit uitzicht is echt mooier dan we hadden durven dromen. Het leek er vanmorgen nog op dat het zou gaan regenen, maar buiten de paar spatters bij aankomst is het alleen maar droog gebleven en zelfs mooier weer geworden. 

We besluiten om half 4 aan de terugweg naar de bus te beginnen, waarbij we eerst 500 tredes moeten stijgen. Uiteraard hebben we die eerst afgedaald, maar dat is toch altijd een stuk minder erg. We doen op ons gemak en rustig aan, na het vele stijgen is er gelukkig weer een daling wat ervoor zorgt dat we uiteindelijk om half 5 bij de bus aankomen. De hele groep staat op ons te wachten, maar tja we hadden tot 17.00 uur de tijd dus we zijn RUIM op tijd!

We stappen de bus in en komen uiteindelijk rond 17.15 uur bij het hotel in Bicheno aan waar snel alle sleutels verdeeld worden. We spreken met een groep af om snel te spullen af te droppen en naar Lobster Shack te lopen om te gaan eten. Dit is een visrestaurant wat ik thuis al had gevonden, de reviews waren veelbelovend daar het een 4,4 uit 5 krijgt van meer dan 1700 reviews. Het restaurant, met tevens alle anderen in Bicheno, sluiten wel om 19.00 uur dus we wandelen door. Na een klein kwartiertje komen we aan bij een restaurant met een fantastisch uitzicht, het ligt nog net niet in het water. En net voor de kust liggen vele rotsblokken waar honderden meeuwen op liggen en zelfs in de verte wat zeehonden. 

We nemen snel plaats aan een grote tafel en gaan in delen bestellen. Dit klinkt misschien raar, maar bij vele Australische restaurants is het gebruikelijk dat je naar de bar gaat om je bestelling te doen. Later wordt het dan bij je gebracht of je kunt het ophalen, waarbij het laatste hier het geval is. Ik ga voor de fish & chips met een colaatje. Wanneer even later de buzzer gaat dat ik het kan ophalen ziet het er top uit. En nog beter, het smaakt ook nog eens super goed! Tijdens het eten verschijnt er nog heldere dubbele regenboog en zo voelt deze dag helemaal als een cadeautje! Van een mogelijke regenachtige dag naar zonneschijn!

Na het eten wandelen we terug, doen snel de warme truien en jassen aan en maken ons klaar voor de pinguïn excursie! We worden namelijk om 19.50 uur opgehaald door de organisatie die ons rond zal leiden op het reservaat. We zullen kennis gaan maken met de Blue Pinguïns, welke de allerkleinste pinguïns zijn die er bestaan. Ze zijn als ze volwassen zijn maar zo’n 30 cm groot, in vergelijking met een keizer pinguïn van zo’n 1,20 m is dat echt heel mini. 

Het reservaat is compleet donker en er branden alleen wat roodgekleurde lampjes. De gids brengt ons naar verschillende plekken waar we de pinguïns kunnen spotten. En toegegeven ze zijn inderdaad echt heel erg klein. Een foto ervan maken met je fototoestel? Vergeet het maar, maar met de telefoon wil het soms nog wel lukken. We kijken ook onze ogen uit naar de heldere sterrenhemel, want die is ook prachtig om te zien. Ik heb nog nooit zoveel sterren gezien en kan niet wachten tot we in de outback zijn, dan zullen we er waarschijnlijk nog veel meer kunnen zien. Wat is de natuur toch een prachtig en wonderlijk fenomeen!

Morgen kunnen we vanaf 7.00 uur ontbijten bij het hotel en daarna gaan we via de Bay of Fires terug naar Hobart!