G’day mate, I’m in Australia!

Het verhaal van gisteren eindigde met het hopen dat er grondpersoneel klaar zou staan voor ons, dat stond er!

Rond 7 uur zette de piloot het toestel zeer soepel aan de grond in Singapore en na zo’n 5-10 minuten taxiën stonden we aan de gate. Nadat we het vliegtuig uit mochten voelde ik meteen dat het buiten erg warm is, namelijk 28 graden! Er echt iets van meemaken zouden we natuurlijk niet, want we moesten vlug door!

Aan het eind van de slurf stond inderdaad grondpersoneel met een bord van de vluchten die meteen moesten vertrekken, we werden door verwezen naar gate A11. Wat vanaf F waar we waren nog best een stukje wandelen is, gelukkig heeft Singapore ook een skytrein die je zo naar de andere terminal brengt. Het enige wat we van Singapore hebben gezien is dus ook vanuit dat treintje geweest, maar moet bekennen dat alles eromheen wel mooi is aangelegd met vele bloemen en planten!

We grapten nog even wat we zouden gaan doen als we écht het vliegtuig zouden missen en stemden er allemaal unaniem bij in dat we dan zéker een bezoek zouden brengen aan de vlinder tuin, deze blijkt op het vliegveld te zitten. Maar als we na het treintje en stukje lopen bij de gate aankomen staan ze inderdaad op ons te wachten! Wel moeten we een nog extra door de security, alle waterflessen worden hier bijvoorbeeld leeggegooid. En we krijgen nog een passenger arrival card, in te vullen in het vliegtuig. 

Eenmaal door de check loop ik rustig via de slurf het vliegtuig in, mensen die aan boord zitten kijken niet al te vrolijk. “Moesten we op JULLIE wachten?” Ja sorry, wij zijn de oorzaak van jullie vertraging. Maar wanneer we eenmaal allemaal zitten gaan we maar een 15-30 minuten later dan gepland uiteindelijk weg, valt mee toch?

Deze vlucht zal ons in bijna 8 uur naar Sydney brengen waar we het grootste gedeelde echt Australië over vliegen zie ik in de vliegroute, ik verheug me er meteen al op! Gelukkig lukt het tijdens deze vlucht wel om af en toe wat te slapen, kan ook bijna niet anders als je al 24 uur op bent…

Wanneer we boven Australië vliegen zien we uit het raam de kenmerkende rode grond en zo hier en daar de bergen. De lucht is zeer helder met af en toe een pluk wolken, wat een fantastisch uitzicht!

Uiteraard krijgen we af en toe weer wat te eten of een snack, deze vlucht meer Aziatisch getint. En moet zeggen dat het eten op de vorige vlucht beter beviel, ik geef de moeheid de schuld. 

Wanneer we uiteindelijk op Sydney aanvliegen hebben we een fantastisch uitzicht over de stad, je zou bijna zeggen dat de piloot het erom doet! We zien de Harbour Bridge en zelfs Sydney Opera House wordt gespot, wauw! Mocht je eens vliegen op Sydney, kies dan vooral een stoel aan de rechterzijde van het vliegtuig. 

Als we eenmaal weer soepel geland zijn kunnen we al snel het vliegtuig verlaten en bereid ik me geestelijk voor op het lange wachten bij de befaamde border security. De rij is inderdaad flink en gaat niet snel, het doet me denken aan Canada waar het ook zo lang duurde. Wanneer de rij van terugvliegende Australiërs weggewerkt is mag ook onze rij zich daarbij aansluiten, zo gaat het toch een stuk sneller. Wanneer ik aan de beurt ben wordt m’n paspoort gescand, even checken of je wel een visum hebt, en de passenger arrival card bekeken. Uiteindelijk ben ik binnen no time goedgekeurd door een oudere man die me toch nog wel op de foto vond lijken na 23 uur vliegen. 

Na de border security ben ik zo bij de bagageband waar al snel m’n tas aankomt en zo kunnen we uiteindelijk nog heen 1,5 uur na landen de terminal verlaten. Voordat je deze echt verlaat lever je je arrival card in en om de hoek zien we onze reisleidster Sylvia al op ons wachten. 

Het is maar een half uurtje met de bus naar het hotel en Sylvia heet ons van harte welkom en vertelt al een paar dingen. Echt binnen komt het niet meer, ik ben echt helemaal gaar en denk “hoor het morgen nog wel een keer”. Zo rond 20.00 komen we bij The Ultimo Sydney aan, ons hotel voor de komende nachten. De kamers worden snel verdeeld en even later gaan we in de buurt met z’n allen nog wat eten (als je wilt) en wat drinken. 

Ik besluit een lekkere chocolade lave cake te nemen, om te vieren dat ik er eindelijk écht ben! Hoe enorm spannend ik het ook allemaal vond voor vertrek, nu voel ik me het tegenovergestelde. Trots op mezelf dat ik dit aan het doen ben, mijn droomreis! En iedereen in de groep die ik tot nu toe heb gesproken is super enthousiast en de groep is qua leeftijd leuk gemêleerd. Ook het vliegen viel me 100% mee, ja het is lang. Maar als je eenmaal in de lucht zit is het net alsof je in de bus zit… 

Uiteindelijk lig ik rond 22.00 uur in bed en hoop ik een beetje goed te kunnen slapen, maar het zou ook zomaar kunnen zijn dat ik te moe ben om écht goed te slapen. Morgenochtend hebben we om 9.00 uur briefing en uitleg van excursies waarna we meekunnen met een stadswandeling, daarna hebben we de middag en avond vrij. 

Morgen, begint de reis dan écht!