Zonsopkomst bij Uluru!

Vanmorgen ging de wekker extra vroeg, namelijk al om 4.00 uur. Wel met een goed doel uiteraard, want om 4.50 uur zouden we naar Uluru rijden om daar de zonsopkomst te bekijken. Daar het voor ontbijt dan wel erg vroeg is stop ik mijn bak yoghurt en een lepel in mijn rugtas. 

Wederom is iedereen op tijd met z’n bagage afleveren en kunnen we op tijd vertrekken. In het gebied van Uluru zijn er een aantal uitkijkpunten ingericht, zo is er eentje waar je het beste naar de zonsondergang kan kijken maar dus ook voor de zonsopkomst. Onze chauffeur Gary weet ook vandaag weer feilloos de weg en we zijn zo op de parkeerplaats. 

We laten ons leiden door de gekleurde lichtjes en gezamenlijk wandelen we naar een goed punt. Het is zo rond half 6 als we onze spot hebben gekozen, we zijn zo ongeveer de eersten. En als je de eerste bent heb je natuurlijk ruime keuze voor de beste plek!

Ik installeer de GoPro op een paal voor een timelapse en hang m’n camera om m’n nek. Ik ben er klaar voor!

Helaas blijkt het net als bij de zonsondergang wederom wat bewolkt te zijn en dus weer wat minder effect van de zon op de immense rots. Daar de zon pas net na zessen opkomt is het een mooi moment voor mijn ontbijt, de Griekse yoghurt van hier blijft favoriet. Vooral als het met blauwe bessen is, zou graag bepaalde merken naar Nederland willen hebben!

Langzaamaan begint het steeds wat lichter te worden en maken we allemaal zo hier en daar wat foto’s. Ondanks dat het wat bewolkt is blijft het nog steeds erg mooi om te zien, ik begrijp wel dat mensen dit een magische plek vinden. 

Nadat de zon op is wandelen we weer naar de bus zodat we onze gids Matt op kunnen halen. Matt neemt ons een ochtend op sleeptouw en zal ons meer vertellen over de Kata Tutja en Uluru zelf. Beiden rotsformaties zijn honderden miljoenen jaren geleden ontstaan door aardverschuivingen waardoor de zeebodem omhoog is gedrukt en uiteindelijk versteend. 

De eerste stop is Kata Tutja waar we een wandeling van in totaal een uur maken. Je kunt hier heel mooi door een soort vallei lopen tussen de enorme rotsen in. Nu we er zo dichtbij zijn kunnen we goed zien dat de rotsen die van veraf volledig glad lijken daadwerkelijk zijn opgebouwd uit miljoenen losse keien die aan elkaar zitten, echt als een rivier bodem die omhoog gedrukt is. Ook krijgen we nu meer een idee van hoe groot ze daadwerkelijk zijn, in vergelijking met de rots zijn we maar klein.  

Na de wandeling rijden we door na Uluru, na een kleine koffiestop uiteraard. Matt vertelt ons in de bus verschillende verhalen rondom de geschiedenis van Uluru, zo werd het bijvoorbeeld eerst altijd Ayers Rock genoemd. Dit is de benaming die een kolonist ooit eraan heeft gegeven, maar nu de Aboriginals weer zeggenschap hebben over de rots wordt hij Uluru genoemd. Als we om Uluru heenrijden wijst Matt ons ook een aantal keren heel duidelijk op punten waar niet gefotografeerd of gefilmd mag worden, dit zijn locaties waar nog regelmatig ceremonies en dergelijke worden gehouden. Daarnaast vertelt hij ons dat we inmiddels zo diep in de outback zijn dat ruimtestation ISS dichterbij is wanneer hij overvliegt dan het dichtstbijzijnde ziekenhuis… 

Als we op een gegeven moment uitstappen voor een korte wandeling om de rots van dichtbij te bekijken is hij heel stellig “links mag je NIET fotograferen, rechts wel”. Uit respect heb ik uiteraard alleen foto’s gemaakt van plekken waar het mag, ze hadden natuurlijk ook in theorie een groot hek eromheen kunnen laten zetten en niemand meer toe kunnen laten… Matt laat ons verschillende grotten rondom Uluru zien zoals bijvoorbeeld de vrouwen en de mannen grot, uiteraard van elkaar gescheiden. Ook vertelt hij wat we waar kunnen zien, zo zijn bepaalde stenen helemaal glad doordat vrouwen daar continu met kruiden bezig waren geweest. Of kleine holletjes waarin ze hun kruiden hadden bewaard. 

Ook laat hij ons oude rotstekeningen zien en de interpretaties daarvan, mooi! We lopen daarnaast via een waterhole waar het verboden is om te zwemmen, behalve als je een aboriginal bent. Tevens vertelt hij dat er wel eens periodes zijn dat Uluru watervallen bevat, wij kunnen ons er niks bij voorstellen maar hij kan de foto’s laten zien! Wel zegt hij erbij dat 7 jaar geleden dit voor het laatst is gebeurd, het regende toen zo enorm hard dat er kleine watervallen ontstonden op verschillende plekken. 

Na alle verschillende kleine wandelingen vervolgen we onze weg naar Kings Creek waar we vanavond in tenten zullen overnachten. Onderweg stoppen we wederom bij een tankstation/camping/bar, eigenlijk hebben ze er gewoon alles… We hebben zelfs uitzicht op Uluru terwijl we ons broodje eten, ik kan slechtere plekken bedenken! 

Na de lunch rijden we de laatste kilometers en zijn we uiteindelijk rond half 5 op onze eindbestemming. We slapen vanavond in kleine tentjes waar net aan plaats is voor 2 bedden en een klein tafeltje, het is overigens wel de luxe versie van een camping daar we zelfs airco in de tent hebben en overal wifi. 

Daar er hier in de omgeving echt helemaal niks is qua voorzieningen eten we vanavond gezellig met de hele groep, we gaan aan de barbie! En dan niet die film, maar gewoon de barbecue op z’n Australisch. Gelukkig hebben we daarvoor nog ruim de tijd en doen we dus even een wandelingetje over de camping. Het lijkt op het eerste gezicht alsof alleen wij er zijn maar er zit nog een vrij ruime camping eraan vast waar toch ook wat campers staan. 

Zo rond half 7 kunnen we uiteindelijk aanschuiven, met flink wat mensen is alles voorbereid en een aantal mannen staan aan de barbecue. Naast het gebruikelijke vlees hebben we ook nog lekkere sausjes, brood en als hoogtepunt: SALADE! Nooit geweten dat groentes zó lekker weer kunnen zijn, want daar zijn ze hier toch niet zo’n fan van als je uit eten gaat. 

We eten gezellig met z’n allen en langzaamaan begint het donker in te vallen, helaas is het weer wat bewolkt en hebben we geen uitzicht op een prachtige sterrenhemel. Na het eten stelt Eva voor om nog een potje regenwormen te doen met een aantal, ze heeft de reiseditie mee. Nu zijn reisedities natuurlijk sowieso altijd al kleiner, maar nu past het hele spel in een rond blikje van 5 cm doorsnee. Heel makkelijk mee te nemen dus!

Na een aantal potjes is het alweer 21.00 uur en houden we het voor gezien, bedtijd! Morgen gelukkig iets later op, maar dan staat wel het hoogtepunt van de reis op het programma!