Het grote niks, op naar Coober Pedy!

Volgens mij hoef ik niet eens meer te zeggen dat vanmorgen vroeg de wekker ging, want dat is inmiddels eigenlijk een gewoonte. Uitslapen doen we thuis wel weer! En zo hebben we dus voor 7 uur de tassen al in de bus gezet en zitten we stipt om 7 uur aan het ontbijt. Het is vanmorgen nog frisjes, dus wel nog even een lange broek en trui aan. Hopelijk wordt dat snel beter!

Om half 8 rijden we het resort af, klaar om nog dieper de outback in te gaan! Het eerste gedeelte wat we rijden is hetzelfde als gisteren, er is namelijk maar 1 weg die leidt naar Wilpena Pound dus je kan niet anders dan diezelfde weg rijden als je ergens anders heen wilt. 

Vandaag is een lange reisdag die ons uiteindelijk in Coober Pedy zal brengen, maar uiteraard stoppen we zo her en der nog wel eventjes om de benen te strekken. Zodra we het resort afrijden zien we vele kangoeroes en emoes langs de weg, we zijn natuurlijk nog vroeg dus een mooi tijdstip om veel wildlife nog te spotten. 

Daarnaast hebben we het eerste gedeelte nog mooi uitzicht op Flinders Ranges met z’n hoge gebergtes en gesteentes, maar al snel begint het uitzicht vanuit de bus te veranderen. Het landschap wordt steeds vlakker en we kunnen heel ver kijken, we zien ook steeds minder bomen. De begroeiing is vrij laag en zijn meer grassoorten die het goed uithouden zo in de warmte en droogte. 

Wel zien we langs de weg nog steeds af en toe wat kangoeroes en vele schapen, welke vaak los langs de weg lopen zonder een afscheiding. Dit wordt dan ook aangegeven via de borden langs de weg, dat je je als bestuurder er wel bewust van bent dat ze zomaar op de weg kunnen lopen. Zo gebeurt het dan ook wel soms dat onze chauffeur even flink in de remmen moet voor wat overstekende schapen die niet goed weten of ze nou links of toch rechts van de weg willen lopen. 

Onze eerste stop is in Port Augusta wat de eerste grote stad is vanaf Coober Pedy en tussen die 2 steden zit zo’n 600 km. We stoppen bij een benzinestation wat uitkijkt op een groot zoutmeer waar je de zonnebril bij op moet zitten zo wit als het is. Helaas is het nog steeds vrij fris, we hadden zo in de outback toch wel een ander temperatuurtje verwacht eigenlijk!

Nadat de bus weer volgetankt is en de benen zijn gestrekt rijden we weer door, nog verder de outback in. Op een gegeven moment zou je het uitzicht best saai kunnen noemen, er verandert weinig aan. Maar doordat we nu dit hele stuk met de bus rijden krijg je wel een goed gevoel van hoe enorm Australië en de outback eigenlijk is, want natuurlijk kun je het ook vliegen maar dan beleef je het toch minder. 

In de bus vermaak ik me prima met naar buiten kijken, een boek lezen, muziek luisteren of af en toe toch stiekem even slapen. Het zijn intensieve dagen soms, dus af en toe bijtanken is niks mis mee! 

Voor de lunch stoppen we wederom bij een tankstation, mocht je ooit in de outback gaan rijden let dan even goed op de borden over hoeveel km er weer een tankstation is. Zo zagen wij bij dit tankstation dat de volgende pas over 400 km (!!) pas weer is, wel iets om goed over na te denken dus. Bij dit tankstation is het buiten wat truckers om volledig uitgestorven, soms voelt het alsof wij als groep de enigen nog op de wereld zijn. Bij dit tankstation zien we ook de eerste road train staan, vooral bekend in Australië en al veelvuldig op tv gezien. Dit zijn nog relatief korte van maximaal 3 aanhangers achter elkaar, maar de truck die ervoor zit... Man, wat een machtige apparaten zijn dat! We hopen stiekem later een nog langere tegen te komen!

Na de lunch rijden we door naar Lake Hart wat een zoutmeer is, we hebben de tijd om eventjes naar het meer te lopen en dan daarna weer snel verder. Het meer is gigantisch groot, we kunnen haast geen schattig maken van de grootte. Overal waar je kijkt zie je wit van het zout wat kraakt onder je schoenen als je er overheen loopt. Deze plek leent zich uiteraard goed voor een aantal foto’s, wel even goed op de vliegen leggen. Want hoe verder je de outback ingaat des te meer die om je heen vliegen. Vooral irritant rondom je gezicht maar voordat je de bus instapt moet je je even goed losschudden van tientallen vliegen die anders mee de bus in gaan. 

Na het zoutmeer rijden we door naar Coober Pedy wat nog zo’n 2,5 uur rijden is. Hoe dichter we bij Coober Pedy aankomen des te meer we zien van de opaalmijnen, sommigen wellicht nog werkend maar er zullen er ook genoeg al leeggehaald zijn. Vlak voordat we het stadje inrijden maken we nog snel een paar foto’s bij het ingangsbord. En wanneer we dan echt het stadje inrijden zie je pas hoe dit stadje is gegroeid rondom de mijnbouw. Elk gebouw is wel op of in een mijn gebouwd en overal waar je kijkt zie je de meest willekeurige bergen steen opdoemen, heel merkwaardig om te zien. Ergens ben ik blij dat ik mijn Australië souvenir al in Adelaide al heb kunnen kopen, want ik weet niet goed waar ik daarvoor had kunnen slagen hier. Het hele stadje lijkt in een soort slaapstand, alles is of lijkt dicht. Dit kan natuurlijk ook zijn om de warmte buiten te houden, maar het doet soms een beetje vreemd aan. 

We zijn rond 17.45 uur uiteindelijk bij het hotel waar de sleutels al snel verdeeld worden. Ik zet snel mijn spullen in de kamer en banjer met Eva snel naar de supermarkt, even ontbijt halen voor morgenochtend voordat we met de hele groep gaan eten. Daar er weinig te vinden is hier eten we met z’n allen bij John’s Pizza Bar waar we gisteren de bestelling al door konden geven. Doordat dat gisteren al geregeld is zitten we zo aan tafel en krijgen we al snel het eten, top!

Na het eten blijven we met een klein groepje nog even hangen, beetje bijkletsen over van alles en nog wat. Uiteindelijk zijn we rond 21.00 uur allemaal weer bij het hotel, nog even relaxen voordat er weer geslapen wordt. Morgen vertrekken we weer om 7.00 uur, op weg naar Uluru!