I do NOT love Alice Springs

Vandaag hebben we een vrije dag waardoor we in de ochtend lekker uit kunnen slapen, dit omdat we vanavond naar Darwin vliegen. We hoeven pas om 10.00 uur uit te checken en we hebben met een groepje afgesproken om zo tegen die tijd naar de supermarkt te wandelen om ontbijt te scoren. Heerlijk om zo even lekker aan te rommelen en rustig aan te doen. 

Tegen 10 uur loop ik naar de receptie om m’n bagage op te laten slaan en uit te checken. Vervolgens lopen we met een groepje in de richting van de supermarkt wat een klein half uurtje lopen is. Het stadje Alice Springs is enorm uitgestrekt en in de omgeving wonen nog verschillende aboriginal stammen, hierdoor zijn er in de stad zelf ook veel te vinden. We zijn van tevoren ook gewaarschuwd om ‘s avonds eigenlijk niet het centrum in te gaan, het kan er nog wel eens grimmig worden namelijk. 

Tijdens het wandelen lopen we langs de Todd rivier, of nou ja eigenlijk langs de rivierbedding. Water is er niet in te vinden en we vragen ons af of er überhaupt wel eens water instaat. 

Als we bij de supermarkt aankomen wordt het winkelcentrum net ontruimd vanwege een brandalarm wat af is gegaan en dus op naar de volgende super! We wandelen naar Coles welke dichtbij is, maar die omgeving geeft ons het gevoel van een achterbuurt. Er zijn veel mensen op straat aan het hangen, van jong tot oud. Wanneer we er langs lopen geeft dat soms een minder prettig gevoel en we zijn dan ook blij dat we gisteren de keuze hebben gemaakt om in de buurt van het hotel te gaan eten in plaats van in het centrum. 

Als we onze yoghurt hebben gekocht en opgegeten wandelen we naar Anzac Hill, we hebben namelijk gisteren nog niet genoeg bergen opgelopen en pakken deze er ook nog even bij. Anzac Hill is een klein uitzichtpunt waar je uitzicht hebt over de hele stad. Bovenop is goed te zien dat Alice Springs midden in de woestijn ligt, omringd met prachtige bergpartijen. Daarnaast is er ook een gedenkteken op de heuvel voor alle getroffen Australiërs die waar dan ook op de wereld hebben geholpen in tijden van oorlog. 

Na het uitzichtpunt besluiten we naar de winkelstraat te lopen, in Alice Springs zitten namelijk veel winkels waar aboriginal kunst wordt verkocht. En aangezien we de tijd toch moeten doden is het een prima tijds verdrijf. De winkeltjes lijken allemaal dezelfde soort producten te verkopen, je moet echt goed opletten wil je een uniek iets kopen. Zo zijn er vele boemerangs te vinden, maar ook bepaald type sieraden en schilderijen zie je veel. 

Wanneer we bij 1 winkeltje binnenlopen zien we al snel dat deze specifiek alleen kunst verkoopt en dan maar van een aantal kunstenaars waar ze mee samenwerken. Aan een rek zie ik een kunstwerk hangen met als achtergrond kleuren die typerend zijn voor de outback en op de voorgrond is er een kangoeroe geschilderd. Hij spreekt me meteen aan en ik krijg hem niet uit m’n hoofd en dus sta ik nog geen 10 minuten later bij de kassa om hem af te rekenen waarbij ik zelfs nog wat informatie over de kunstenaar meekrijg. Gelukkig is hij formaat A4 en dus makkelijk mee naar huis te nemen. 

We komen ook nog langs het visitor centre waar we even een kijkje nemen of er dan toch nog iets interessant te zien is, maar al snel komen we tot de conclusie van niet… Ze verkopen hier ook allerlei leuke souveniertjes, waaronder een sticker met “I love Alice Springs”. Wij kunnen niet begrijpen wie dit heeft ontworpen en zijn het er ook zeker niet mee eens. 

Als we de winkelstraat uit zijn komen we tot de conclusie dat we wel uitgekeken zijn in het stadje waar we de sfeer niet altijd even fijn zitten. We besluiten dan ook terug te lopen naar het hotel, want ook al zijn we al uitgecheckt we mogen nog wel van het zwembad gebruik maken. 

Rond half 2 zijn we uiteindelijk terug en zoeken we een plaatsje in de schaduw, de schoenen en sokken gaan uit en hop het water in! Het zwembad is niet groot, maar loopt langzaam van 40 cm diepte af naar 1,6 m diepte dus we besluiten dat we prima in onze korte broek in het water kunnen gaan staan. Heerlijk even deze afkoeling! We kunnen ons wel voorstellen dat het er grappig uit gezien moet hebben, zo’n groep van 6 toeristen die met z’n allen in het zwembad staan. 

We relaxen een tijdje rondom het zwembad en tegen 15.00 uur wandelen we naar het restaurant waar we gisteravond hebben gegeten om daar te gaan lunchen. We doen alles qua eten extra laat in verband met de vlucht die we vanavond hebben en we dan qua avondeten niet lekker uitkomen. 

Na een lekkere pasta en een koud drankje op het terras zijn we rond 17.00 uur weer bij het hotel waar we onze bagage weer ophalen. Iedereen rommelt met z’n bagage om alles weer vlieg klaar te maken, toch altijd even extra checken op vloeistoffen en apparatuur of powerbanks die in handbagage moeten en niet in het ruim. 

Uiteindelijk staan we ruim op tijd klaar en zelfs de bus is op tijd waardoor we al iets voor 18.00 uur wegrijden. Het is rustig op de weg, niet dat we hier ooit file hebben gezien in de Northern Territory, en dus zijn we al binnen 20 minuten op het vliegveld. Het vliegveld heeft zo’n beetje maatje Hobart, er vertrekken en landen 8 commerciële vluchten per dag. Dus wel 16 vliegbewegingen per dag, dat kan je je haast niet voorstellen als je zelf om de hoek van Schiphol woont. 

De vlucht die wij nemen is die van 19.50 uur en is de allerlaatste vlucht van de dag, als we de terminal inlopen zitten er al een aantal mensen te wachten en verder is het compleet uitgestorven. Als het inchecken begint zijn we vrijwel de eersten, dus hop tas afgeven en naar de security. Daar staan ze met een man of 8 klaar (!!) om ons allemaal te controleren. Bijzonder hoe enorm veel personeel nog op de been is voor deze ene vlucht van een mannetje of 100. 

Bij het inchecken hebben wel al gehoord dat we, helaas, een klein uurtje vertraging hebben. Dus wanneer we door de security heen zijn doen we een rondje over het vliegveld, zijn we snel mee klaar want er is welgeteld 1 winkel en 1 koffieshop! We zoeken snel een tafel op waar we lekker kunnen zitten en halen “Regenwormen” tevoorschijn wat we uiteindelijk met z’n zessen spelen, de tijd vliegt!

Al snel is het tijd om te boarden, maar we merken al snel dat we nog eventjes geduld moeten hebben. Er moet namelijk een arrestant/gevangene mee met 2 bewakers, deze worden als eerste aan boord gebracht voordat wij mogen. Uiteindelijk zijn we allemaal zo aan boord van het kleinste vliegtuig tot nu toe, per rij zijn er 4 stoelen in plaats van 6. 

Ik zit naast een man die al 10 jaar in Alice Springs woont en hij vertelt me van alles over zijn stad, de aboriginals en de natuur. Leuk om eens van een local nog extra verhalen te horen!

We landen uiteindelijk zo rond 22.50 uur waarna we al snel de bagage kunnen halen, alles is meegevlogen naar Darwin wat altijd fijn is. Als dat nu niet was gelukt hadden we er ons over verbaasd, maar dat terzijde. Wanneer we de terminal uitlopen krijgen we een klap van de warmte, deze temperatuur is wel even wat anders dan wat we tot nu toe hebben gehad. Het is nu 23 uur ‘s avonds nog steeds 30 graden met een hogere luchtvochtigheid, lekker plakken dus!

We vinden al snel de bus met de chauffeur, Shane, die ons komende dagen mee op stap neemt door Kakadu National Park. Al snel zijn we bij het hotel en is het enige wat ik nog wil: slapen. Gelukkig hebben we morgen een vrije ochtend en hoeven we de wekker niet te zeggen, mits we maar zorgen dat we om 10 uur zijn uitgecheckt…