Atherton Tablelands & de laatste avond…

Voor vandaag staat er een zelf geboekte excursie op het programma, namelijk eentje naar Atherton Tablelands. Een mooi heuvelachtig gebied met prachtige meren en watervallen en met de mogelijkheid om wellicht het vogelbekdier te spotten. Wederom dus vroeg de wekker en om 7.15 uur lopen we het hotel uit naar het punt waar het tourbusje ons komt halen, ik ben vandaag op pad met 2 reisgenoten. Gezellig!

Zo tegen 7.45 uur worden we uiteindelijk opgehaald en rijden we nog door naar verschillende pickup points voordat we echt naar Atherton Tablelands doorrijden. Als iedereen is opgehaald, we zijn uiteindelijk met 27 mensen, stelt onze gids zich voor. Vandaag hebben we het genoegen met Clifton, een spontane jonge gast die al jaren in dit gebied woont. 

Wanneer we richting Tablelands rijden komen we eerst langs Gordonvale, hét stadje waar alle suikerriet uit de omgeving wordt verwerkt. Suikerriet is naast toerisme de grootste financiële driver van Cairns en omgeving en nadat het is geoogst wordt het via treinen naar Gordonvale gereden voor de verwerking tot suiker, vezels enz. 

Om in het gebied Tablelands te komen rijden we op de heenweg via Gillies Road, Clifton vertelt ons dat het expres via de heenweg is en vraagt of er soms mensen zijn die snel wagenziek worden. Gillies Road is namelijk een weg van zo’n 19 kilometer die je zo’n 800 meter hoger brengt. En oh ja, hij heeft vooral meer dan 230 (!!) bochten… 

Gelukkig heb ik daar allemaal niet zo snel last meer van dus ik zit prima op mijn plek in de bus, wel moet ik toegeven dat het wel erg veel bochten zijn. Soms draai je nog geen 100 meter verderop alweer een andere kant op, maar we halen allemaal zonder ziek te worden het eindpunt van de weg en kunnen dus onze weg vervolgen. 

De eerste stop van vandaag is bij Lake Eacham wat 1 van de 2 kratermeren in deze omgeving is. We hebben de mogelijkheid om hier te gaan zwemmen, wel worden we uit voorzorg gewaarschuwd dat er in het meer een zoet water krokodil leeft. “Maar, zegt Clifton, geen zorgen. Bij de minst geringste vibratie rondom het meer gaat hij al weg!”

We kiezen zelf uiteindelijk toch liever voor wandelen, we hebben namelijk gezien dat er een wandelpad rondom het meer gaat. Dit pad is ongeveer 3 kilometer en we hebben een uur, moet lukken dus! De wandeling zelf is niet heel spectaculair, maar geeft soms mooie uitzichten over het blauw-groen gekleurde meer. Het water is super helder!

De volgende stop brengt ons in Yungaburra waar we gaan proberen het vogelbekdier te spotten, helaas blijkt bij aankomst de waterstand al meer dan 60 centimeter te zijn gedaald in nog geen week tijd. Het kroos en de waterlelies hebben zich allemaal op 1 plek verzameld, geen vogelbekdier te zien dus. 

Gelukkig is de volgende stop wel een stuk spectaculairder, namelijk die bij de Curtain Fig Tree. Deze boom groeit doordat een zaadje zich vastmaakt aan een andere boom en vervolgens van boven naar beneden gaat uitgroeien. De boom waarop hij groeit wordt uiteindelijk verstikt en gaat dood… Deze Curtain Fig is meer dan 500 jaar oud en is gerust gigantisch te noemen. 

Na deze stop is het tijd voor lunch in een lokaal tentje, het eten is niet super maar het vult wel. Goed genoeg om in ieder geval weer door te kunnen, op naar Millaa Millaa Falls. Deze waterval is vooral bekend geworden door een reclame, Google maar eens op Herbal Essence reclame en dan vind je het wel. Ook hier krijgen we de tijd om even te zwemmen, maar het water is enorm koud. Iedereen die wel in het water is staat te bibberen van de kou, ik sla wel even over en loop in de omgeving een rondje. 

Na deze waterval rijden we door naar North Johnstone Lookout in het Wooroonooran National Park. We hebben hier een mooi uitzicht over een rivier en strekken hier vooral even de benen voordat we naar Josephine Falls rijden. Deze watervallen liggen in hetzelfde nationale park en zijn bekend vanwege de natuurlijke glijbaan die er is. 

Eenmaal aangekomen gaat er een groep wederom zwemmen en wij maken een wandeling langs de rivier. Er zijn 3 meertjes die aan elkaar verbonden zijn met watervallen, maar vanwege veiligheid mag er niet overal gezwommen worden. We zien inderdaad het water langs de enorme rotsen stromen en kunnen ons indenken wat er zou kunnen gebeuren. 

De laatste stop is bij Babinda Boulders, wederom een plek met water en enorme rotsen. Het hoogst gelegen watertje hier wordt Devils Lookout genoemd, Clifton vertelt dat er hier meer dan 50 mensen om het leven zijn gekomen en er daarom hoge hekken omheen staan. We wandelen naar de lookout en zien overal om ons heen gigantische rotsblokken waar het water soms ook met enorme kracht onderdoor stroomt. We begrijpen goed dat dit als gevaarlijk wordt gezien en dat reddingswerkers ervoor bedanken om je hier vandaan te redden. Alle watervallen en plekken die we vandaag hebben gezien waren stuk voor stuk mooi om te zien, was het een hoogtepunt? Mwah, niet perse maar wel een leuke dagbesteding!

Na Babinda Boulders rijden we terug naar Cairns waarbij we eerst langs een enorme bananenplantage rijden. De bananentrossen zijn goed ingepakt in grote zakken tegen, tja geen idee wat eigenlijk. Mooi om te zien hoe anders deze hele omgeving weer is, totaal anders dan Daintree waar we eergisteren waren. Het voelt bijna alsof we in de Alpen rijden met de glooiende heuvels en koeien die op hun gemakje rondlopen. 

Uiteindelijk komen we rond 18.00 uur weer terug bij het hotel aan, we hebben nog even tijd om ons snel om te kleden voordat we naar het afscheidsdiner gaan. Sylvia heeft voor deze avond een restaurant gereserveerd waar we met de hele groep nog gaan eten met geld uit de pot, ze is zuinig geweest en dus kunnen we dit nog doen én zelfs geld terugkrijgen. 

We eten bij Perrotta’s en krijgen heerlijke voor- en hoofdgerechten midden op tafel om met z’n allen te delen. Leuk om tijdens het eten ook meteen te horen wat iedereen vandaag heeft gedaan, van zwemmen bij de lagoon tot een excursie naar Kurranda of gewoon lekker niks!

Zo rond half 10 ben ik uiteindelijk weer in de kamer en begint de grote puzzel van tas inpakken. Morgen gaan we om half 4 richting het vliegveld en vliegen we via Singapore weer naar het koude regenachtige Nederland. Aan de ene kant voelt het alsof ik heel lang weg ben geweest, maar aan de andere kant is het ook net alsof ik pas net weg ben. Wat een fantastisch mooie reis was dit, maar hij is nog niet afgelopen! Morgen nog een dag met flink wat uren voordat we weggaan…