We gaan naar huis!

Wakker worden in een hotelbed nadat je 3,5 week in een camper hebt geslapen is me toch een partij lekker! Het bed voelt niet zo koud aan, ik heb geen plafond boven mijn hoofd waar ik me aan kan stoten en ik hoefde geen trappetje te beklimmen om erin te komen. Kortom we hebben prima geslapen!

Rond 9 uur gaan we in de richting van het ontbijtbuffet, hier hebben ze dat namelijk wel i.p.v. je ontbijt te moeten bestellen. Wij vinden dat ze wel zo hier en daar wat beleg missen, maar hé voor een ochtendje is het prima!

Met een gevulde maag lopen we rond kwart over 10 naar buiten, we hebben nog iets meer dan een uur voordat de taxi ons komt halen. De citadel is tegenover ons hotel dus we lopen de berg weer op, maar daar aangekomen zien we dat je moet betalen om naar binnen te gaan en vinden dat we te weinig tijd hebben om goed rond te kijken. We lopen daarom in de richting van het waterfront, vanaf hier heb je mooi uitzicht op de verschillende eilandjes die rond Halifax liggen. Het is prachtig weer, we hebben het zelfs warm in onze lange broeken. Maar de korte broek wilden we niet aan doen, wetende dat het in een vliegtuig nogal fris/koud kan zijn. 

Rond kwart voor 11 lopen we weer terug naar het hotel, we checken nogmaals of we alles in hebben gepakt, wegen onze koffers en lopen naar beneden. Onze taxichauffeur is ruim op tijd! Wij zijn om 11.25 uur beneden, maar hij vertelt ons dat hij er al 10 minuten staat. Maar sorry zeggen hoeven we niet, want we hadden half 12 afgesproken zegt hij. We gooien de koffers in de achterbak en gaan onderweg naar het vliegveld.

Het vliegveld is ongeveer een half uur rijden, wij vliegen om 15.00 uur maar moeten nog inchecken. Op de website stond dat dit vanaf 3 uur van tevoren kan, dus tja wij zijn er dan graag op tijd bij. Je weet maar nooit wat je onderweg nog tegenkomt. Het is rustig op de weg naar het vliegveld, onze taxichauffeur vertelt dat het ongeveer 1,5 uur per dag spits is. Heel anders dus dan rondom Toronto bijvoorbeeld. Met de rust op de weg schiet het lekker op en zijn we om 11.50 uur op het vliegveld. 

We melden ons bij de balie van Westjet (partner van KLM), want deze zal ons van Halifax naar Toronto brengen. We treffen een enorm aardige en hulpvriendelijke dame bij de balie, zij controleert onze gegevens, checkt ons in en geeft ons per persoon 2 boardingpassen. Eentje voor de vlucht naar Toronto en de andere voor naar Amsterdam. We kunnen zelf onze bagage afhandelen, net zoals je dat op Schiphol kunt doen. Alleen is mijn koffer net 200 gram te zwaar, het bagage weegschaaltje wat we mee hadden is dus niet helemaal accuraat... Maar we halen 2 kleine dingetjes eruit, doen die in een andere koffer en klaar! Alle koffers zijn nu netjes onder de 23 kilo en kunnen het vliegtuig in. 

Rond 12.15 uur zijn we klaar met al deze zaken en dan begint weer het wachten. We eten even een broodje bij de Subway en doen even een rondje winkeltjes. Halifax is geen groot vliegveld, dus de winkeltjes heb je zo ook wel gezien. We zijn binnen no-time door de beveiliging, een douane zien we niet want we hebben eerst een binnenlandse vlucht. Wij denken dat we op Toronto nog wel langs de douane zullen moeten, dan kunnen we ook onze Visa van de V.S. inleveren. 

Na de security check is er nog minder te beleven dan daarvoor, we nemen dus maar plaats in de buurt van de gate. Er zitten 3 gates dicht bij elkaar en er is in verhouding maar weinig zitplaats. Langzaamaan komen er steeds meer mensen die met dezelfde vlucht mee zullen gaan, we zien ook mensen die een doos meenemen als handbagage. Een doos met daarop een kreeft... Wij zijn even verbaasd en vinden dit vreemde handbagage, maar mensen nemen dus écht een doos met kreeft mee in het vliegtuig. We hopen dat de kreeft goed in geseald zit en niet zal gaan stinken... 

Rond half 3 beginnen ze met boarden en voor we het weten rijden we de startbaan op. Het stijgen en landen vind ik zelf nooit zo heel fijn, krijg ik namelijk veel last van mijn oren. En dit keer stijgen we ook nog eens onder een enórm steile hoek op, die voelt helemaal niet fijn. Maar eenmaal op hoogte is het weer net alsof je in de bus zit. Het landen van deze vlucht was alleen ook geen succes, de piloot moest gigantisch hard remmen bij het landen. Het kwam voor ons over alsof hij van tevoren was vergeten wat extra snelheid af te nemen, maar we zijn gelukkig netjes op de baan gebleven en heelhuids aangekomen. 

Het taxiën duurde helaas vrij lang en bracht ons helemaal naar de andere kant van het vliegveld. Alleen wil het verhaal dat we tussen vlucht 1 en vlucht 2 maar 50 minuten hebben om over te stappen, dus eenmaal het vliegtuig uit zetten we het op een lopen. We zijn ergens in het begin van B en moeten naar C34 en het boarden begint over 5 minuten. De loopbanden op het vliegveld van Toronto staan ook nog eens uit dus we moeten het hele stuk écht hard doorlopen, we denken namelijk ook dat we nog door de douane moeten en geen idee hoeveel tijd dat gaat kosten.

Op een gegeven moment lopen we op een grote groep mensen af, dit blijkt bij onze gate te zijn. We zijn bezweet, hebben het warm maar wel op tijd! Het boarden blijkt pas nét begonnen te zijn, maar we vinden dat we met wel heel veel passagiers staan te wachten. Totdat we naar buiten kijken en het vliegtuig zien staan; het is een 747-400, Google hem vooral even zou ik zeggen. Het vliegtuig is het eerste gedeelte een "dubbeldekker" en er kunnen zo'n 400 (!!) passagiers in. 

Als wij het vliegtuig binnen stappen zeggen we heel aarzelend goedemiddag en krijgen deze enthousiast terug. YES! We hebben Nederlands cabinepersoneel, we kunnen weer heerlijk Nederlands praten! 
Door mijn enthousiaste reactie hierop komt er meteen een steward op me af om me te feliciteren met mijn prijs tot meest enthousiaste passagier van de vlucht. We zijn nog niet eens de lucht in en we hebben al enorm gelachen. We vragen aan de steward meteen of hij weet wat we met ons Visa moeten doen van de VS, we hebben namelijk ook op Toronto geen enkele douanier gezien. We konden zo van gate naar gate lopen, hij vraagt het even na en vertelt ons het te regelen. Wij geven onze Visa af en hij brengt het even weg naar de douane, TOP! We blijven het wel vreemd vinden dat we nergens een douane gepasseerd zijn, maar oké is ons probleem niet.

Doordat er zoveel passagiers mee kunnen kost het boarden nogal wat tijd, maar zo tegen half 6 zit iedereen dan eindelijk op zijn plek. Alleen we gaan dan nog steeds niet weg...We zouden om 17.15 uur eigenlijk de lucht in moeten. Er wordt omgeroepen dat we nog wachten op 3 passagiers die zich nog niet hebben gemeld, oké prima kan gebeuren. Alleen duurt het wachten steeds langer en langer, tegen kwart voor 6 wordt er omgeroepen dat we ook nog moeten wachten op de laatste bagage. Het blijkt namelijk dat de bagagebanden op het vliegveld kapot gegaan zijn waardoor alles met de hand moet worden verwerkt. We moeten op 6 containers met totaal zo'n 40/50 koffers wachten, wij zijn blij dat we wachten want waarschijnlijk zitten onze daarbij die vanuit het andere vliegtuig overgebracht moesten worden. Om ons heen blijven alle andere vliegtuigen ook staan, niemand kan weg... Alles en iedereen staat stil, wachtende op bagage. 

Het wachten op zich is niet heel erg, wat het wel heel naar maakt is dat achterin het vliegtuig waar wij zitten de airco het nog niet kan doen. Hierdoor wordt het enorm warm en bijna ondraaglijk om te wachten. De stewardessen beginnen op een gegeven moment maar koude natte doekjes uit te delen en bakjes water, alles om ervoor te zorgen dat niemand van zijn stokje gaat. Maar om half 7 geeft de captain door goed nieuws te hebben, we mogen weg! De laatste koffers zijn aan boord en de toren heeft groen licht gegeven.

De captain biedt meerdere malen zijn excuses aan en vertelt dat we zo'n 6,5 uur over de vlucht zullen doen. Hij wil de vertraging zo beperkt mogelijk houden, dus hij gaat even extra hard doorvliegen. Voor zover je natuurlijk harder dan hard kan, maar oké... Want tja zo'n vliegtuig vliegt al zo'n 1000 km/h als hij eenmaal op hoogte is, maar doe vooral wat je niet laten kan.

Al redelijk snel na het opstijgen krijgen we ons avondeten, gelukkig maar want de maag begon al te knorren. Ze voorzien ons ook weer meerdere malen van drinken, we worden weer goed verzorgd. Op een gegeven moment wordt het donkerder in het vliegtuig gemaakt, zodat je eventjes wat kan slapen als je wilt en er een soort van nacht gesimuleerd wordt. Onderweg verliezen we namelijk een aantal uur, het is in NL namelijk 5 uur vroeger dan in Toronto. Ik probeer wel eventjes te slapen, maar het wil me niet lukken. Zo'n stoel zit gewoon niet zo lekker en het vliegtuig hoor je continu razen. Wel een hele kunst overigens, zo'n gigantisch vliegtuig in de lucht houden... 

Tijdens de vlucht zien we de zon ondergaan, alleen niet helemaal. De horizon blijft rood gloeien, want we zien de zon op een gegeven moment ook weer opkomen. Vreemd fenomeen dat je dit kunt zien in een paar uur tijd... Zo rond een uur of 5 gaan de lichten weer aan en beginnen de stewardessen zich klaar te maken om ontbijtjes uit te delen. 

Rond kwart voor 7 wordt dan eindelijk de landing ingezet en dalen we langzaamaan af, dat is wel een voordeel van zo'n groot vliegtuig. Het dalen voel je bijna niet, ik kon dan ook niet de voorkant van het vliegtuig zien zo groot was dat ding maar oké. Om kwart over 7 zet de piloot het vliegtuig aan de grond; we zijn weer op Nederlandse bodem! Dit keer ging het landen wel vrij soepel, natuurlijk had hij wel iets meer start- en landingsbaan nodig maar dat komt meer door de maat van het vliegtuig.

We wachten rustig af totdat we het vliegtuig uit mogen en wandelen naar de bagageband. Onze bagage is er als laatste uit gegaan en komt er dus als een van de eerste uit. Top! We gaan naar de douane en laten ons paspoort aan de douanier zien. We konden ook naar de selfservice, maar als daar rijen staan en bij de douanepoortjes niet dan is de keuze snel gemaakt. In ieder geval werden we weer toegelaten tot het land en zo tegen half 9 worden we opgehaald door taxi Menno.

Rond 9 uur zijn we lekker thuis, we zijn moe en een beetje gaar door de vlucht. Maar het is weer fijn om thuis te zijn! Nu maar afwachten of we wel/niet last gaan krijgen van een jetlag... We maken ons er in ieder geval niet al te druk om, het is komende dagen nog lekker weer in ons eigen landje. Dus komende dagen nog heerlijk genieten van het vakantiegevoel, volgende week gaan we wel weer normaal doen...

Dan zit na 3,5 week rondreizen onze vakantie er weer op! 
Na meer dan 10.000 km vliegen en 3804 km toeren met de camper is het dan nu écht afgelopen. Dan begint nu het nagenieten waarschijnlijk beginnend met alle verhalen teruglezen en de foto's erbij kijken, want we hebben zoveel gezien en gedaan. 

Voor iedereen die ons volgde op deze reis en heeft gereageerd; onwijs bedankt hiervoor! Wie weet tot het volgende reisavontuur...