Kejimkujik National Park

Wanneer we vanmorgen wakker worden en naar buiten kijken is het mistig, we kunnen de bergen die we gisteren zagen haast niet zien. Stiekem hadden we al het vermoeden van dichte mist, want vannacht miezerde en regende het wat en we hoorden regelmatig verschillende misthoorns. En die vertellen natuurlijk niet dat het zo ontzettend helder is…

We doen vanochtend even lekker rustig aan en rijden net na half 10 de camping af. Ons eerste doel is boodschappen doen, want ook al moeten we dinsdagochtend de camper inleveren tot die tijd moet er wel gegeten worden. We checken dus even wat we nog hebben en wat er nog aangevuld moet worden.

Na de boodschappen en koffie stellen we de navigatie in naar Kejimkujik National Park, dit is een nationaal park (duh!) maar ook meteen een park met en historisch tintje. Het is namelijk de plek waar de Mi’kmaw leefden, hier is een klein gedeelte van het park dan ook aan gewijd. Het park is zo’n 381 km2 groot en heeft verschillende wandelroutes én er is een camping. Wanneer we het nationaal park binnen rijden spotten we al vrij snel ons eerste dier; een schildpad! In deze omgeving leeft er een schildpad soort  welke met uitsterven wordt bedreigd. Van auto’s wordt dan ook verwacht dat je niet te snel rijdt én goed uitkijkt. Deze schildpad liep rustig langs de weg de bosjes in, hij/zij is in ieder geval veilig. Bij de ingangspoort betalen we netjes de entree om het park in te mogen.

We zetten daarna de camper eerst neer bij het Visitor Centre, eten even een broodje om daarna de rugzak te pakken en te gaan lopen. Voordat we aan de wandel gaan nemen we een kijkje bij het Visitor Centre, wat niet veel meer is dan een klein boetiekje, een plek waar je informatiefolders kunt halen en er zijn wc’s. Wat wel interessant is dat is het whiteboard wat er hangt waar er laatst gespot wildlife opgeschreven wordt. Zo zien we bijvoorbeeld dat er 3 dagen geleden nog een zwarte beer is gespot met 2 jonkies. Want tja dat staat ook in de informatiefolder; dat er ook o.a. zwarte beren en coyotes rondlopen in het National park…

Wij gingen in ieder geval een van de hiking trails lopen genaamd Beech Grove; dit is een wandeling van 2.2 km en is een rondje. Er zijn ook wandelroutes die een begin- en eindpunt hebben en dan moet je weer via dezelfde weg terug, bij elke route staat er op de kaart aangegeven hoeveel kilometer hij is. Het is wel lastig om een wandelroute te kiezen, er zijn best veel verschillende routes en ze liggen ook allemaal verspreid over het National Park. De route die wij kiezen zal ons door het bos leiden langs de Mersey River om uit te komen bij de Mill Falls en daarna weer door het bos naar een ander gedeelte van de Mersey River.

Om hier te wandelen is het aan te raden om je goed in te spuiten met spul tegen de muggen, want die zitten ook hier weer genoeg. De route brengt ons eerst via een vlotbrug naar de overkant van de Mersey River waarna we linksaf gaan. We houden dan de rivier eerst aan onze linkerkant, naarmate we naar boven lopen horen we de waterval al steeds meer. Op een gegeven moment kunnen we afdalen naar het water. In de rivier staan een aantal jongetjes te vissen, het is er goed weer voor! De waterval bestaat uit meerdere etages waar het water naar beneden stroomt. Het zijn geen grote etages, maar het geeft wel een kabaal en het stroomt snel naar beneden!

Na de watervallen lopen we al steeds meer de bossen in.  Het wandelpaadje loopt kronkelig door de bossen en soms daalt of stijgt hij. We horen niks anders dan onze schoenen op het pad en het gefluit van alle vogeltjes om ons heen. Soms horen we een ander dier, maar weten dan niet goed te plaatsen wat voor dier het is. Af en toe zien we omgevallen bomen of bomen waar de bast vanaf is getrokken door een dier.

De route was geen moeilijke route om te lopen en het hoogtepunt was toch wel de waterval in de rivier. We besluiten om door te rijden richting de kiosk van de camping, het is ondertussen namelijk al 15.00 uur. Het kan nog wel eens druk zijn bij campings van Nationale Parken en ze zeggen altijd dat reserveren aan te raden is. Wij besluiten gewoon een poging te wagen én er blijkt nog meer dan genoeg plek te zijn. We tikken $30 af en vragen naar welke plek we mogen.

Wij krijgen plek M28 toegewezen, een plek met elektriciteit, redelijk dichtbij het sanitair gebouw en dichtbij Kejimkujik Lake. Als we richting de plaats rijden merken we als eerst hoe uitgestrekt de camping is. Elke plek is redelijk privé, verhard en best wel waterpas.

Van de bewolking van vanmorgen is ondertussen niks meer te zien en het zonnetje is doorgebroken. We zitten lekker een tijdje buiten en genieten van alle fluitende vogels. Ook zien we regelmatig andere diertjes om ons heen hupsen, het zijn geen eekhoorn maar wat wel? Dat weten we nog niet zo goed…

Ik neem een kijkje bij het water en het valt me op dat het vooral ontzettend helder is. Er ligt een bootje en een aantal kano’s, verder is het er rustig en enorm uitgestrekt. Morgen gaan we eerst nog langs Merrymakedge, dit gedeelte is gewijd aan de Mi’kmaw. Er is hier een monument en je kunt meer zien van hoe ze leefden, ben benieuwd! Daarna zullen we richting de camping in de buurt van Halifax gaan, want morgenavond moet de koffer ingepakt worden zodat dinsdag de camper ingeleverd kan worden.