Groot, groter, grootst!

Allereerst gaan we het maar even hebben over jullie reacties. ’s Morgens als wij wakker worden is dit haast het eerste wat wij bekijken, want als wij een nieuw verslag plaatsen is het in Nederland al nacht. En wanneer wij wakker worden is het alweer ’s middags, dus een reactie is er dan vast! Wij vinden het echt leuk om te lezen en vooral hoe blij er werd gereageerd op het feit dat er gisteren wel twee verhalen waren. En nu nog even inhoudelijk reactie op jullie reacties….

Ottawa ziet er zeker Europeser uit en wat betreft de Londen vergelijking klopt het helemaal, het schijnt dat de Canadezen zich voor bepaalde gebouwen hebben laten inspireren door Londen. We zijn het er ook zeker over eens dat we deze stad leuker vonden dan Toronto. Tante Els is zeker geboren in deze omgeving, in de buurt van Lake Erie. Verdere stad of dorp weten wij ook niet…
En dan nu over tot de orde van de dag!

Dat we ’s morgens altijd vroeg wakker zijn zullen we het maar niet meer over hebben, dat weten we nu namelijk wel. Helaas nu ook vroeg wakker door jeukende muggenbulten op mijn enkel, gisteravond waren we namelijk richting de receptie gelopen om verslagen te uploaden. De receptie was op deze camping 10 minuten heen en 10 minuten terug en bleek helaas niet het snelste internet te hebben. Hierdoor hadden de muggen helaas een feestmaaltijd te pakken…

In ieder geval zitten wij al tegen kwart voor 9 in de camper, we stoppen nog even bij de receptie in de buurt voor de WiFi om reacties te checken en rijden daarna de camping af. Op naar Montréal!

We hebben een KOA camping uitgekozen in het oosten van Montréal, het zal ons zo’n 5 uur kosten om er te komen. We weten dat dit niet komt om de hoeveelheid kilometers, maar dat het te maken heeft met het feit dat we niet over de grote snelwegen gaan.

Helaas zijn deze wegen allemaal van het type; België. Oftewel de staat van de wegen is niet opperbest en je hobbelt en bobbelt alle kanten op. Gelukkig hebben we geen bekertje slagroom in de koelkast staan, want dit zou na vandaag goed geklopt zijn… In de afgelopen dagen, maar ook vandaag, komen we regelmatig bordjes tegen met daarop “Adopt a highway”. Oftewel koop een stukje snelweg en fiks het, want wij hebben er geen geld voor. Aan de hoeveelheid bordjes te zien zijn er nog niet veel mensen die een stuk weg hebben geadopteerd…

Op een gegeven moment rijden we de provincie Québec in en het vreemde hiervan is dat je merkt dat de wegen meteen een stukje smaller zijn. Eerst zijn de verkeersborden nog tweetalig, maar langzamerhand verdwijnt het Engels en zijn de borden alleen nog maar Franstalig.

Doordat we rijden over de secundaire wegen komen we langs vele kleine dorpjes en zien we dat we niet bepaald door het armste gedeelte van Canada rijden. De huizen zijn hier groot, groter, grootst! Een huis met minimaal 4 garages lijkt haast de standaard en bijna overal staat er een gigantisch grote camper of caravan voor de deur.

Wat ons vandaag ook opvalt is dat er bij bijna elk kruispunt op elke weg een stopbord staat. En je durft écht niet door te rijden bij een stopbord, want Canadese boetes zijn torenhoog! Wanneer je dan met ander verkeer op zo’n kruispunt staat, iedereen netjes gestopt, is het bijna een wie laat wie voorgaan spelletje. Regelmatig gebeurt het dat ze ons voorlaten, want die toeristen snappen er waarschijnlijk helemaal niks van.

Op een gegeven moment doen we boodschappen in een klein dorpje. Bij deze supermarkt spreken ze haast geen Engels en merken we dat de algemene houding van de mensen anders is. Vonden we juist in de provincie Ontario en in  New York iedereen ontzettend vriendelijk, vinden we deze mensen eerder wat nukkig en stuurs reageren. Het lijken wel Fransen…

Na een kop soep en een stokbroodje vervolgen we onze weg naar de camping. We rijden verschillende keren over kleine watertjes en komen onderweg ook een grote sluis tegen. Zo tegen half 4 komen we uiteindelijk op de camping aan en hebben we al snel een plek toegewezen gekregen.

De plekken zijn allemaal aangeduid door middel van grind en iedere plek heeft een grasveldje met een picknicktafel en een vuurschaal. Op internet hadden we gelezen over deze camping en waren mensen vooral laaiend enthousiast over het sanitair gebouw en ik kan je vertellen; dit sanitair gebouw slaat écht alles! Het lijkt erop dat het net nieuw is, maar dat is het niet. Het is blinkend schoon, er staan bloemetjes (kunst welteverstaan maar toch) en alles is netjes onderhouden. Hier worden wij echt wel heel blij van!

Bij de receptie laten we ons nog informeren over hoe we het beste een bezoek kunnen brengen aan Montréal. Hiervoor gaan we met de camper naar een metrohalte, hier kunnen we hem parkeren tegen betaling (en dus veilig) waarna we met de metro binnen 20 minuten in het centrum zijn. Klinkt helemaal prima!

We zijn erg benieuwd naar Montréal, zal het ons verrassen net zoals Ottawa of lijkt het meer op Toronto?